De populariteit van het softbal nam in de jaren tachtig geweldig toe. Een reden daarvoor is niet duidelijk aan te geven, wel kwamen de namen van oud honkballers weer terug op de ledenlijst, Dingelhoff, Francissen, van Hal, Stolk en vele anderen. Het leidde tot een grote aanwas van leden en de vorming van twee Seniorenteams en ook de junioren waren in een team bijeen. Spelen en trainen werd gedaan op het honkbalveld (aan de Hatertseweg? / Winkelsteeg), wel wat primitief, maar met veel passie en plezier! Ook in de begeleiding ging het bergop, coaches met een softbalachtergrond meldden zich aan en brachten hun dochters mee!

In 1985 werd er een kampioenschap [welk kampioenschap of is dat niet belangrijk?) behaald en de beloning was een paar “ echte” honk/ softbalsokken (slobsokken). Iedereen was laaiend enthousiast.

Later kwam het trainingsveld van de buren -DVE Trajanus- vrij en konden wij daarover beschikken voor trainingen en wedstrijden. Een bevriende relatie stelde een hek beschikbaar, wat achter de doellijn stond, wij konden dat als backstop gebruiken. Wel elke keer slepen met banken, honken, platen ,verre veld paaltjes en linten.
Het enthousiasme sloeg over op ouders, bekenden ect. Die ook als recreant een balletje wilden gooien en slaan. Deze groep werd groter en groter en ze trainden ‘s winters in de zaal en zomers buiten op woensdag. Buiten was het op het veld heel druk en soms gevaarlijk als er iemand heel hard sloeg! Er werd meegedaan aan toernooien en soms vielen de recreanten in de prijzen.
Spelers van het eerste honkbalteam coachte en trainden hen met veel plezier.
Ook in de begeleiding van ‘softbal’ kwam verandering, een echte softbalcoach werd aangesteld, trainingen en wedstrijden werden anders beleefd. Ook is er in een wintertraining een echt heel goede werpers trainer gekomen en werden speelster uitgenodigd. Een hele winter lang werd er getraind om de fastball onder de knie te krijgen.
De eerste keer dat er gespeeld werd tegen en team met een werpster die dat beheerste keek iedereen zijn ogen uit, zo’n snelle bal die was toch niet te raken als je aan slag stond.
De hele training werd op film vastgelegd, later ook de kampioenswedstrijd door een enthousiaste vader.
Het niveau steeg met sprongen en er was enorme inzet, en later na de verhuizing naar Staddijk was er een echt softbalveld. Ook de heren speelden softbal, de sport bloeide enorm! Wat een luxe een 75 meter veld, dug-outs
Softbal was volwassen geworden
François van Hal
Coach dames softbal 1
1984 tot en met 1987