De Hazenkamp Korfbal

Van 1 mei 1978 tot het jaar 2000, Els Harwijne- van Beek.

Els Harwijne- van Beek (4-09-1946) is een van de eerste lid van Hazenkamp-korfbal. En dat niet alleen, zij groeide al snel uit tot een van de grootste vrijwilligers van deze hechte vereniging.

Els kreeg voor haar vele vrijwilligerswerk –niet alleen voor korfbal- op 30 april 2007 van burgemeester De Graaf een lintje in de Orde van Oranje Nassau opgespeld. Bovendien is zelfs een klein wandelpaadje bij het clubhuis naar haar genoemd, het Els Harwijne-paadje. Op 12 mei 1998 werd zij bij het 20-jarig bestaan van de vereniging lid van verdienste.

Alle redenen om juist Els te vragen om haar herinneringen en ervaringen aan onze website toe te vertrouwen. Ze heeft haar herinneringen opgeschreven.

“Ik hoorde bij de eerste leden en ben nog steeds lid van de korfbalclub.
Ik moet dan even terug gaan in mijn brein. Het is nu november 2016 en we zijn in 1978 gestart. Dat is al heel wat jaartjes geleden. De korfbalclub bestaat nog steeds dus al 38½ jaar. Ik ben gaan denken en denken en er kwam van alles naar boven.”

Start
Op 1 mei 1978 is de definitieve oprichting van Korfbalvereniging De Hazenkamp
het waren Jan Schöls, Dick Korstanje en Frans van der Heijden die als bestuur het voortouw namen. Daar ik zelf al heel wat jaartjes van af mijn 11e korfbalde bij verschillende verenigingen wist mijn zus Irene van Beek ( overleden 7-09-2013) mij over te halen om weer te beginnen. Zo gezegd zo gedaan.

Kleding?
We speelden in een Oranje Shirt met groene bies met het driehoeklogo van De Hazenkamp erop. De trainingspakken met oranje jack waarop op de achterkant in het groen “De Hazenkamp Korfbal” stond, compleet met zwarte broek met oranje bies. Die kleding heb ik nog steeds in mijn bezit!
En alles paste in een groene tas met oranje letters De Hazenkamp erop. (Richard Wannet heeft deze nu nog in bezit.)

Eerste wedstrijd
De eerste wedstrijd kan ik mij goed herinneren. Twee zussen en twee broers in één vak, Els, Irene, Evert en Bob van Beek.
In 1978 werd er nog 3 vakken korfbal gespeeld. Aanval, midden vak en verdediging. Dus bestond een team uit een 12 tal.
Toen mijn 8-jarige zoon Tom ook begon te korfballen ben ik zelf leidster geworden van dat ploegje.

Eerst Winkelsteeg
We begonnen op sportpark Winkelsteeg waar toen ook honkbal van de Hazenkamp zat. We mochten gebruik maken van het clubhuis. De kleedkamers werden gesplitst in heren en dames. Aangezien de honkbal alleen uit heren bestond was het even aanpassen geblazen. Soms was er ook wel eens gemopper over.

Van Winkelsteeg naar Kinderdorp Neerbosch
Welk jaar het precies was dat weet ik niet meer. Maar we verhuisden eigenlijk al heel snel naar Kinderdorp Neerbosch Oost.
Ons materiaal werd opgeslagen in de gewelven onder de kerk , het sportveld was er vlak bij en ook was er een zaaltje waar we in de winter binnen konden trainen. Er was een oud schoolgebouw dat leeg stond en dat konden we gebruiken om ons om te kleden en ook werd daar thee gedronken in de pauze.
Verkoop van mars en koeken werd uit een achterbak van een auto gedaan.
Het was allemaal behelpen in die tijd maar het lukte want we waren doorzetters die er voor gingen.

Naar Meeuwse Acker
Er werden nieuwe sportvelden aangelegd op de Meeuwse Acker met kleedkamers en dat was belangrijk omdat ook onze gasten ontvangen moesten worden. Bovendien was er een kleedruimte voor de scheidsrechter, die wij ook gebruikten om ons materiaal op te slaan. En tevens werd er in dat hok thee gezet en natuurlijk ook verkoop van mars en koeken.
Want een clubhuis hadden we nog niet.

Extra activiteiten met inkomsten
Om aan geld te komen om de eerste schulden af te kunnen lossen werd er in het winkelcentrum van Dukenburg een grote rommelmarkt gehouden.
Dat bracht ook aardig wat op.

Er werd een gele, ijzeren kar gemaakt die gebruikt werd om de palen, manden en linten op te leggen om ze zo naar het 100 meter verderop gelegen veld te kunnen sjouwen.

De zaalwedstrijden van 1 november tot en met eind maart werden in de Jan Massinkhal gespeeld. Jeugd op zaterdag en de senioren op zondag.

We wilden ook graag een eigen clubhuis want dat was toch wel het van je.
Uiteindelijk kregen we twee directieketen en die werden tegen elkaar aangezet met 2 toiletten erin (dames en heren) en ons clubhuis kon gebruikt worden.
Wij waren er echt blij mee. Namen zou ik allemaal wel willen noemen maar dan zal ik er maar eens een vergeten en dat kan dus niet.

Het clubhuisje werd ons home. Een warm nest ook al was het klein, er zijn leuke feestavonden in gehouden, er werd ook gekaart onder het genot
van een lekker biertje of wat dan ook. Ieder jaar weer een leuke Sinterklaasavond, zeker voor de jeugd, er werd veel extra’s gedaan.

Clubblad
Van het begin af aan was er een clubblaadje. Eerst werd het gemaakt bij iemand thuis, wekelijks op stencils getypt en afgedrukt.
Toen we het clubhuis kregen werd daar iedere maandag het clubblaadje gemaakt, nog wel via het stecil-apparaat. Ook al ging er soms iets mis, het clubblaadje was altijd op tijd af.
Ons 10 jarig bestaan hebben we ook nog gevierd op de Meeuwse Acker heel uitbundig, het was een prachtig feest.

Naar Drieskensacker
Toen kwam de mededeling dat we weer moesten verhuizen naar Drieskensacker waar voetbalclub DVE een nieuwe stek kreeg. Er was plaats op de hockeyvelden van Quick, ons 4e veld in 10 jaar tijds.
Wij moesten er al wel gaan spelen maar we hadden daar nog helemaal niets van ons zelf. Een nieuw clubhuis zou ontworpen en gebouwd worden.
Maar tot die tijd was het omkleden in de kleedkamers van Quick Hockey. Allemaal nieuwe schoenen aanschaffen want het was een kunstgrasveld, je kon er immers met gewone noppen haast niet op spelen.
Na afloop van de wedstrijden gingen we nog terug naar ons clubhuisje op de Meeuwse Acker en af en toe namen we wat te drinken in de kantine van Quick Hockey. Het was allemaal maar behelpen.

In 1992 werd ons nieuwe clubhuis (ontworpen door Jan Schöls), geopend en het oude clubhuis opgeruimd en daarmee was Drieskensacker ons nieuwe home.

Maar eigen kleedkamers hadden we helaas nog niet. De verstandhouding met Quick hockey was niet erg best zodat we ons soms in de hal van het clubhuis maar soms ook thuis kleedden. De tegenstanders maakten nog wel gebruik van de kleedkamers van Quick.
Gelukkig werden een paar jaar later de kleedkamers gebouwd. Nu alleen nog een eigen veld.
We speelden nog steeds op het kunstgras van Quick, ook met de jeugd.
Er waren wel afspraken gemaakt met Quick maar dat ging vaak mis.
Op een zaterdag werden wij weggestuurd terwijl we een jeugdwedstrijd moesten spelen. Waar moesten we naar toe?
Er lag wel een grasveld naast het clubhuis maar dat was niet omheind.
We besloten daar maar te gaan spelen nadat we eerst de hondenstront hadden verwijderd……
Uiteindelijk werd dat veld schoongemaakt en omheind zodat het ons speelveld werd. We gebruiken dat veld nu nog steeds.

Aanpassing speelwijze en speelveld.
In 1978 werd er nog 3 vakken korfbal gespeeld. Aanval, midden vak en verdediging en een team bestond uit 12 spelers.
Het middenvak sneuvelde en het twee-vaks korfbal werd ingevoerd. Eerst nog op velden van 60 bij 30 meter, nu spelen we op velden van 40 bij 20 meter.
De kleinsten spelen ook eenvaks-korfbal, 25 bij 15 meter.
De rieten manden werden vervangen door hard plastic manden.

Wedstrijdsecretariaat

Vanaf januari 1988 nam ik het wedstrijdsecretariaat van de jeugd voor mijn rekening en dat heb ik 21 jaar volgehouden. Bovendien had ik ook een plekje in de jeugdcommissie, jarenlang was ik voorzitter, van waaruit heel veel werd gedaan voor de jeugd, zoals je elders in dit stuk kunt lezen.
Natuurlijk was ik ook nog jeugd-scheidsrechter. Maar mijn hart lag en ligt nog steeds bij de jeugd. Ik ben gewoon een jeugd-mens. Als ik weer een oud-lid tegenkom, dan is het altijd erg leuk om terug te kijken naar een fantastische tijd.

Er zijn in die periode heel wat kampioenschappen behaald en dat hebben we allemaal uitgebreid gevierd. Zo werd iedere ploeg die kampioen werd, gehuldigd en kregen ze een beker of medaille, met de traditionele taart.
We namen deel aan verschillende toernooien zoals Turbulas en SKF, elk jaar weer opnieuw. En we kwamen met veel prijzen naar huis.

Er werden welpen-dagen georganiseerd door de Korfbalbond voor jeugd van 6 en 7 jaar. Daar namen we heel trouw aan deel steeds bij een andere vereniging. We hebben zo’n welpendag zelf ook twee keer georganiseerd. Schitterend. Er werd een welpencompetitie gestart voor 6 en 7 jarigen waaraan ook Hazenkamp-teams deelnamen.

De Hazenkamp was ook een trouwe bezoeker aan de pupillen-dagen, die inmiddels door gebrek aan belangstelling zijn gestopt. Maar wij als De Hazenkamp waren er altijd bij.

Aan onze schoolkorfbaltoernooien hielden we zelfs ploegjes over. We werden tweede met het Gelderse schoolkorfbaltoernooi, dat we als Hazenkamp ook een keer mochten organiseren. Op ons veld speelden 35 scholen uit Gelderland. Een prachtig toernooi waarvoor we veel complimenten ontvingen.

De Korfbalbond organiseerde Korfbalvaardigheidsproeven waar je je vrijwilliger voor kon opgeven, ook als je zo’n dag wilde organiseren.
Wij hebben daar ook steeds aan deelgenomen met de jeugd van 11/15 jaar
en de vijfde keer hebben we het zelf georganiseerd.
Dat was tevens de laatste keer want er was geen belangstelling meer van andere verenigingen.
De vaardigheidsproeven hielden in: Sneldoelen , 1 minuut Strafworpen, Vierkantdoelen, Afstandsdoelen, Hardlopen vooruit en achteruit, enz.
Ieder jaar werd er een strafworp competitie gehouden, de kinderen kregen vooraf een lijstje mee en moesten sponsoren zoeken.
Ze mochten allemaal 50 x op de korf schieten en wie het meeste er in schoot werd kampioen en kreeg een beker voor de 1e , 2e en 3e plaats, vaak zelfs per ploeg. Wie het meeste sponsorgeld ophaalde kreeg ook nog een prijsje.
En er zijn verschillende jeugdkampen geweest en altijd druk bezocht.

Jeugdcommissie

In de herfstactiviteit was er soms een speurtocht of een knutselmiddag en jaarlijks de jeugdplaybackshow en in januari de Kinder Bingo met gesponsorde prijzen. Met Pasen was er altijd een paasactiviteit, vaak compleet met eieren zoeken. En de paashaas liep ook rond. Ook ik was ooit paashaas.
En dan met Sinterklaas, heerlijke avondjes in het clubhuis, Sint die de kinderen naar voren liet komen. De echte zwarte Piet , soms stil en soms heel druk.
Altijd heel gezellig.

Ter afsluiting van het veldseizoen werd er een schutterstournooi georganiseerd waarbij 2 palen met een tussenruimte van 5 meter tegenover elkaar werden geplaatst en onder iedere paal 1 of 2 personen, die tegen elkaar speelden. Tienen noemden we dat.
Er konden prijzen mee verdiend worden. Als afsluiting meestal Mars-mellows
aan een ijzeren staafje boven het vuur gehouden. Heerlijk vonden de kinderen dat. Ook de senioren gingen potjes tienen met zelfgemaakte duo’s, altijd weer een spannende strijd.

Dan wat de junioren en senioren betreft.
De jaarlijkse mono-toernooien in de zaal, die doorgaans op het einde van de zaalcompetitie werden gehouden gingen over in familietoernooien (buiten) waar alle leden aan mee mochten doen. En natuurlijk de jaarlijkse familiedagen aan het einde van de competitie, compleet met BBQ. Uiteraard ontbreken korfbalhuwelijken niet in dit illustere rijtje.

Na een vervelende blessure in 2003 heb ik geen wedstrijd meer kunnen spelen. En vanaf 2008 ben ik er minder bij de club betrokken maar ik weet dat De Hazenkamp een actieve club is en blijft. De Hazenkamp Korfbal is vooral een team. Heel veel mensen hebben samen de schouders onder deze vereniging, gezet, een voorbeeld voor menig sportvereniging.
Nog steeds word ik warm onthaald. Op de achtergrond ben ik aanwezig en kunnen ze altijd met vragen komen. En als ik kan help ik ze daarmee.

Toch is de vereniging inmiddels aanzienlijk kleiner geworden. Er is nog 1 seniorenteam, 1 aspirantenteam en een klein team met 4 welpen.

Els Harwijne- van Beek.